حافظه ی لعنتی

همه بدی حافظه اینست که چیزی از آن پاک نمیشود

همه چیز بایگانی مبشود و به طبقات خاک خورده زیرین میرود. اما همانجا زنده میمانند و نفس میکشند.

درون همه ی ما روزهای وحشتناکی هست که جای خود را با هیچ خاطره ی خوشایندی عوض نکرده اند. جسم ملولشان زخم خورده مانده آن پایین و نفس میکشد

گاهی هم به خس خس می افتد و یادمان می آورد که زنده است.

نه! حق فراموشی آنها را نداریم

سند زنده ی جان به در بردنمان و مقاوم شدنمان هستند....

یا بدیل السیئات بالحسنات...

.

+نوشته ی دیگرون ، حرف دله ما